از بین اون همه بازی میکرو که از این ور و اون ور جمع کرده بودیم...داغ یکیشون بد جوری به دلم موند...بازی اون قدر طولانی و سخت بود که هر بار کلی طول می کشید تا برسم به مرحله های بالا و هر بار اون قدر جون می سوختم که وقتی به مرحله های آخر می رسیدم می باختم!!..چند روز پیش برادر نازنینم یه لینک بهم کادو داد.لینک همون بازی که می شد توی کامپیوتر بازی کرد...هنوز همه ی راه مخفی ها ی مرحله ها رو بلد بودم...رفتم رفتم رفتم...تا باز رسیدم به همون جایی که همیشه می سوختم.آه از نهادم بلند شد.اما..چی شد؟؟..یه پیغام اومد که شما می تونید از ادامه ی بازی...شروع کنید!...شوکه شدم...بالا پایین پریدم...خودمو زدم...جیغ زدم.. ...پا شدم روی صندلی وایسادم و دستامو بردم هوا .....برگشتم تا دوباره شروع کنم..از ادامه ی بازی...اما...اما..نمی دونم بازی چه مرگش شد که دیگه لذتی نداشت!!!...دیگه کیف نداشت...دیگه هیجان نداشت.اصلا دیگه هیچ کوفتی نداشت.شوکه شدم...بالا پایین پریدم...خودمو زدم ...جیغ زدم...پا شدم روی صندلی وایسادم و دستامو بردم هوا...فایده نداشت.نه فقط فایده..که هیچ کوفت و زهر ماری نداشت.

این بیل گیتس...گند زد به کودک درون من....خدا ازش نگذره!

مامان روزت مبارک

این جمله ای بود که نمی دونم چرا زبونم نچرخید بهت بگم...نمی دونم اثر فلوکسیتین بود یا من زیادی خسته بودم...یا...

  i am not one of them anymore

(سر کلاس)

  o_who is your favorite singer?.....o

Mehdi Asadiـ

ive never heard of him!...can u sing one of his songsــ

yes..shal I?its a rap song!..oـ

yap.sureـ

 «رسما رسما خرتم رسما

دست رو دست نذار بگیر سریع دستم

اصلا ترسم نداری یه درصد

پس من رسما شدم مترسک

دختر نکن کاری   بگیرم حالی

در حالی که دوست داری بام باشی تنهایی

توی جایی که نداره هیچ در و پیکری

بگو ببینم تو با کیا می پری؟»

ـ!!!!!!!!!!!!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

برق از سرم پرید.تازه فهمیدم چرا وقتی سر کلاس براشون جورج مکایکل می ذارم...چرت می زنن.شده یه دفعه یه چیزی محکم بخوره پس سرت که « بدبخت دیگه تینجر نیستی ..داری پیر می شی؟»