یک هیچ ِبزرگ

نزدیک ترین آدم های دنیا هم که باشند ،  "زمان" که فاصله می اندازد بین بودن های شان 

آن قدر حرف تلنبار می شود روی دلش  که وقتی می بیندش  می گوید " هیچ خبری نیست ." و بعد دلش می خواهد مثل دو رهگذر شوند...

رهگذر نیستند اما گاهی بدجوری رنگ اش را می گیرند.دو رهگذر  ِ قدیمی که  یک صبح زود ، اتفاقی می نشینند روی یک نیمکت و از بس حرف دارند  یک نفس عمیق می کشند و یکی شان می گوید:" امروز  هوا کمی خنک تر شده" و آن یکی می گوید:" چه مرغابی های زیبایی توی دریاچه هستند " و...

 ..همین می شود درد دل شان .

 همین می شود حکایت همه ی دلتنگی شان .

 همین می شود همه ی حرف های نگفته شان...