چیزی جا گذاشته ام.که نمی دانم کِی ...نمی دانم کجا.دخترکی هایم را انگار.دارد رد می شود و سوت می زند که بازوی اش را می گیرم و می کشم ام کنار دیوار و می گویم:"شما ندیدین اش آقا؟"
.آه کشدار و بی صدای اش... مثل عرق سگی می سوزاند و می رود تا ته ام.و تار می شوم با یک آخ کوتاه و عمیق .و مطمئنم که همه ی ما با یک آخ کوتاه و عمیق می میریم.بی پیدا کردن ِ آن جا گذاشته ها.حتی یکی حتی.
می گذاری از کنارم به یاد می اورم که می خواندم : ؛ ساقی ی میگساران مست و گیسو افشان از کنار یاران ...و نمی توانم ... نمی توانم کلمه ی می گریزد را بخوانم ... مب مانم در نم چشمانم و برق چشمان اش .... آه یی کشدار و بی صدا می نشیند در دل ام و ضربه ی اخی عمیق کوتاه در این قلب خسته ٫ خودش را با سوزشی نشان می هد ... بازو در بازو و دست در گردن احساس و خیال هم راه می شوم با حلقه های سربی ی سیگار و اشک
مدادم رو روی میز نشونه می گیرم و جای سیگار می ذارم توی دهنم جای حلقه های اول...تا لااقل...لااقل حلقه های دوم تنها نباشند...تنها نمیرند...
حلقه های اول : حلقه ی گیسوی ات بود که پای در بندم کرد ... حلقه های دوم : حلقه های اشک ات بودند که هنوز خیس ام می کنند در هر رد پای خاطره ی تو ... و خواهش بی امان دل برای سیگاری دیگر که بسپارد ؛ پای ؛ در رد خاطره های تو برای حلقه های سوم که حلقه ی نگاه است بر نگاه تا : بی فرجامی ی زنده گی ی یک کولی
روایت اول : جاگذاشته ها
رویت دوم : از پیش فرستاده ها