صبح های سرد ِ فصل ام 

صبح های جهنمی ِ زنده گی ام 

   نا خواسته یا خواسته  ، می شوند ادامه ی گرمی ِ آغوش ِ شب های تو 

و در آنی از ثانیه می پرد از سرم ، از تنم ، تو و گرمی ِ تو و دست های تو و همه ی تو ... 

جای آغوش گرفتنم ، گاهی به من تجاوز کن 

که سرما بشود دنباله ی سرما 

شاید آن وقت ، هرروز از سرد و گرم شدن ترک برندارم .