rain drop

 یکی از بازی هایی که توی لوناپارک های معروف این دوره و زمانه ساخته اند ، Top Drop است.( اسم فارسی اش را نمی دانم.شاید چیزی شبیه به "ازون بالا بیفت پایین" ...یا "ازون بالا بنداز ما رو پایین"..یا "سقوط در صعود" یا نمی دانم چی).توی این پارک ارم ِ خودمان هم چند بار نسخه ی به تمسخر گرفته شده اش را ملاحظه کرده ام از دور.این طوری است که تعدادی آدم سوار ِ چند تا صندلی می شوند و مسافت خیلی زیادی را آرام آرام می روند بالا و بعد یک دفعه با سرعت ِ خیلی خیلی زیاد "ول" می شوند پایین!..می گویم "ول" و نمی گویم "رها" چون آن قدر سریع اتفاق می افتد که حیف ِ کلمه ی "رهایی" است."رهایی" آرام آرام است.شمرده شمرده است.گاماس گاماس است..مثل مرگ است.من مطمئنم آدم یک دفعه نمی میرد.آدم "ول" نمی شود توی مرگ.آن لحظه ی آخر همه چیز آرام آرام تمام می شود و آرام آرام آدم "رها" می شود. 

این ها را گفتم که بگویم  این روزها دلتنگی هایم شبیه همین "تاپ دراپ" است.دلتنگ می شوم و می شوم و می شوم و می شوم..و یک دفعه و توی یک لحظه "ول" می شوم و دیگر هیچ چیز برایم مهم نیست! باز این را گفتم که بدانید اگر حرفی می زنم همان لحظه است و بعدش را تضمین نمی کنم و  من همیشه پاییز ها این طورم و خلاصه که باورم نکنید دوستان جان ، مخاطب ِ خاص جان !