اختلال طبقه ای!

گیشا.درست زیر پل اش منظورم است ،یک نادانی کمی جلوتر نافرم پیچیده بود و نادان های دیگر که ما باشیم مانده بودیم توی ترافیک و بد و بیراه می گفتیم!(نادان را برای بد و بیراه گفتن گفتم ، وگرنه توی ترافیک ماندن که دلیل ِ نادانی نیست!).چشمم به پرادویی بود که روبروی ام بود و تمام مدت به این فکر می کردم که چرا این ماشین امروز این قدر کوچک شده! احساسی شبیه به این را درست هفته ی پیش نسبت به خودم و قد و قواره ام داشتم.نشسته بودم توی ایستگاه مصلا و پسرکی هم کنارم نشسته بود.anorak پوشیده بود و  روی ساک ورزشی اش نوشته بود"مهرام" . جو ِ فروشنده های مترو من را گرفته بود و تمام مدت فکر می کردم که توی ساک اش پر از سس های خرسی است و الان است که یکی را در بیاورد و بگوید:" خانم سس می خواین؟ سس های تازه..سس های خرسی...سس های غیر ِ خرسی..."! قطار رسید و هر دو همزمان بلند شدیم و من کجا و او تا کجا! من شاید چند میلیمتر بالاتر از زانوهای اش بودم.یعنی اگرمی خواستم بغل اش کنم ، باید دست های ام را حلقه می کردم دور زانو های اش.انگار آلیس شده بودم و او بلند و بلند تر می شد و من کوتاه و کوتاه تر.حالا هر چه فکر می کردم نمی فهمیدم چرا این پرادو و ماشین های اطراف آن قدر کوچک به نظر می رسیدند که یک دفعه چشمم افتاد به یک هیولای ِ چهار در چهار!.ماشین های عجیب الخلقه کم ندیده ام توی دبی ولی این یکی فرو رفت توی مخ ام.هر چه گردن کشیدم که لوگوی پشت اش را ببینم نشد که نشد.آن نادان ِ جلویی هنوز مانده بود توی دور زدن اش و نادان های دیگر که ما باشیم دست از فحش دادن برداشته بودیم و محو ِ SUV  شده بودیم.(این بار نادان را برای زل زدن به  آن دو تا زنی که توی ماشین نشسته بودند گفتم وگرنه زل زدن  به ماشین ِ بزرگ آن هم آن قدری ، توی خیابان ِ گیشا ، که دلیل ِ نادانی نیست!).پیرمرد ِنازنینی که داشت از خیابان رد می شد ، جلوی "کینگ کنگ" که رسید چند ثانیه  مکث کرد و آن موجود عظیم الجثه  و خانم های ظریف الجثه ی  داخل اش  را خوب ورانداز کرد و بعد بی نوا آن قدر گیج شد که دوباره برگشت همان سمت خیابان که از آن آمده بود.

شماره ی برادرک را گرفتم و گفتم :" یه ماشین مشخصاتشو می گم بگو چیه..لوگوشو نمی بینم...".هارهار خندید."بگو خواهری !"..با هیجان آب دهان ام را قورت دادم و گفتم:" گنننننننننننننده نصف ِ مینی بوس...اگزوزهاش اندازه تانک دو تا این ور..دو تا اونور..بعد مششششششششششششکی  "تلف شد از خنده.مردانه می خندد این روزها." فهمیدم فهمیدم..آفرین خیلی خوب مشخصات دادی...اینی که می گی خاور ِ اسپرته!" و دوباره منفجر شد از خنده."مضحک ِ مسخره".برای این که دلجویی کند گفت :" بگو لااقل موتورش جلوست یا عقب؟".انگار که چشم ِ مادون قرمزداشته باشم ، سرک کشیدم و دوباره ماشین را نگاه کردم."چه میدونم...دو تا خانوم توش ان".دوباره به قول خودش "شتک " شد از خنده.خودم هم خندیدم این بار.حال و روزش را پرسیدم..حال و روزم را پرسید .نادان ِ جلویی بالاخره دور زد.نادان های دیگر که ما باشیم با گردن ِ کج از کنار ِ "گرازیلا" ، با پرایدها و پژوها و زانتیاها و پرادوهای مان پت پت کنان گذشتیم و هر چه او بیشتر خرامید و با سر و صدا گاز داد ، ما خفه تر و مایوس تر راندیم از کنارش...(این بار ِ آخر نادان را برای تلاش و کوشش نکردن و به مدارج عالی و ماشین ِ میلیاردی نرسیدن گفتم ، وگرنه پراید هجده میلیونی سوار شدن که دلیل ِ نادانی نیست!)