https://www.youtube.com/watch?v=ydlLBigOeMM
این کلمه ها، این آهنگ، این صدا، این سوال ِ التماس وار، این بغض، این استیصال...نمی ذاره کار کنم. نمی ذاره برگردم...نمی ذاره دور شم، نمی ذاره فراموش کنم...نمی ذاره گریه نکنم...نمی ذاره خوب شم.
نه ریمیا. به آهنگ ربطی نداره. من حالا دارم می فهمم. که بعضی دردها، برگشتنی نیست...بعضی دردها دور شدنی نیست...نه...فراموش کردنی نیست...گریه نکردنی نیست...نع.نع...خوب شدنی نیست.
خیلی این آهنگ قشنگه و با اون ویدیو عالی شده.
فکر کنم هرکس دردی در خودش پیدا میکند که وقتی این آهنگ را می شنود در خودش فرو رود. ما انسانها خیلی شبیه هم هستیم.
شما تنها نیستید همه درد را چشیده ایم ، برایتان آرامش میخواهم، گرچه بعضی دردها خوب شدنی نیست، اما آرامش شدنی شاید ...
باران ؟ له شدم ،بابات....
ماه عسل بودم ،اومدم بنویسم تو مشهد برای تو و بابا و نازی کلی دعا کردم ،خاک برسر من که کلی وقته نت ندارم تا بیام ببینم چی شده ،باران منو تو غمت شریک بدون ،باران نمیدونم چی بگم ،کاش داشتمت تا بغلت میکردم
ممنونم زهرا. سال نو و عروسیت و ماه عسل ات و همه ی اتفاقای خوبی که برات افتاده مبارک عزیزم.
باران این دومین باره که اینجا کامنت میذارم....نمی دونم چی بگم خیل یخیلی متاسفم و ناراحت شدم....فقظ خیلی خوبه که مینویسی ...این کلیپ و که دیدم حس کردم اون خانومه با موهای فرفری و رژ پررنگ تویی یعنی یه جورایی حس اینو بهم داد که شبیه اونی....کسی که زندگی رو چنگ می ندازه وحشیانه.....ّپره از زندگی حتی وقتی زندگی سخت میگیره و تنگ میشه
اون خانوم به من هم حس خوبی می ده پگاه...دقیقا شبیه اینی که قوی باش ..زنده گی همین کوفتیه که هست...تو قوی باش
باران جان سعی کن بیشتر و بیشتر قوی باشی...گرچه این حرفا خیلی مسخره به نظر میرسه. ولی بااااااااااااااید قوی باشی............به مرور زمان حجم دلتنگیها غیرقابل تصور می شه............
بیشتر و بیش تر و بیش تر می شه:(
اوهوم اون خانوم این حس و به من میده که به اندازه کافی اونی که باید باشی هستی قوی لطیف دلتنگ غصه دار صبور و زندههههههه.....مثل حسی که نوشته های تو به من میده , و بله this is Life
:)
باران
پر از حرف ام ولی حرفی ندارم!!
حتمن خیلی سخت و سنگینه. حتمن خیلی درد داره.
یاد من با توئه...
سیمین...می دونم هستی.
خیلی وقت ها با خودم فکر می کنم ( دور از جون تو باران فقط خواستم یه حسیو بهت بگم که خودم دارم )کاش من زود تر از همه اونایی که دوستشون دارم بمیرم...و اینو از ته دلم می گم از وقتی که مامانم رفته به این قضیه ایمان اوردم ... ادم خودش که بره خیلی درد و رنجش کمتره تا اونایی که دوس داره...خیلی دلم گرفته خیلی ...
این یکی از همیشه "کاش" های من بوده...همیشه...اما انگار گوش شنوایی برای این جور کاش هامون نیست:(
من خیلی وقت ها به خودم می گم خب مامان که هست ...چیزی نشده ..مامان هنوزم هست ... و با این خیال زندگی می کنم...
منم هی می گم...خاطره هاش هست...پس هست...
نه نیست. متاسفانه نیست.
باران، من انقدر با کلمه ها ایاق نیستم که بتوانم عمق احترام خودم را بیان کنم.من نبودم و خانه را مزین کرده بودی به وجودت.
نمی دانم چطور میتوانم سهیم غمت و باعث شادی ات شوم که غم ات کم غمی نیست.
پرواز آقای معلم ، بقای عمر کلمه های شیرین زندگی ات باشد مهربانک
در این دنیای مجازی، روی تو حقیقی میبوسم
گولو جان جان ممنونم. "آقای معلم" ات به دل ام نشست.