مرا به طوفان داده ای...خودت کجایی...

نشسته بودم توی ماشین و سرم گرم بازی بودم که زمان بگذرد. هرازگاهی هم سر بلند میکردم و اطراف رانگاه می کردم که مبادا پلیس بیاید و دوبله ام را به رخ ام بکشد. یکی از همان سربلند کردن ها بود که دیدم اش. آن طرف خیابان روی یکی از نیمکت های پیاده رو نشسته بود و روزنامه میخواند. مات ام برد روی صورت اش. صدای دینگ دینگ گیم گوشی که توی دست ام بود هزار بار آمد که هزار بار شروع شد و من هزار بار گیم اور شدم . میترسیدم چشم ازش بردارم و گوشی را خاموش کنم مبادا روزنامه اش تمام شود... مبادا برود...مبادا منتظر کسی باشد و یک دفعه آن نفر سر برسد و بروند...

نمی دانم چند صفحه از روزنامه را ورق زد و من چند هزار تصویر از جلوی چشمم گذشت. یک آن ، کمتر از ثانیه فکر کردم که باید همان کاری را بکنم که باید. از ماشین پیاده شدم و تا وسط خیابان رفتم. یاد چیزی افتادم و از نیمه ی خیابان دوباره برگشتم و از صندلی عقب برداشتم اش. دوباره از خیابان رد شدم و بی این که چشم ازش بردارم رفتم سمت اش. سرش توی روزنامه بود. کنارش نشستم "سلام". بی جواب نگاهم کرد. بی مقدمه اعلامیه را باز کردم و گرفتم روبروی اش. " این پدرم بود...تا همین دو ماه و چهارروز پیش. خیلی شبیه شماست...نه؟". از بالای عینک اش به عکس نگاه کرد. نمیتوانست بگوید نه. انکار کردنی نبود شباهت شان. کمی از بابا پیرتر بود اما موها و چشم ها و ابروها و ریش و همه چیزش شبیه بابا بود.زل زد به عکس و بعد به من. روزنامه را تا کرد و گذاشت روی پای اش و بعد نیم خند آرامی زد. " بله. عجیبه. خدا بیامرزدش...". این "خدا بیامرزدش" همیشه مثل پتک است برای ام. مثل کشیدن ماشه ی گلوی ام است. مثل جرقه توی انبار باروت دل ام است. نگاه اش کردم. لب های ام را محکم روی هم فشار دادم . " می تونم بغلتون کنم؟". انتظار داشتم جا بخورد اما فقط چند ثانیه سکوت بین مان رد و بدل شد. سرش را تکان داد و گفت:"حتما بابا جان". همان طور که کنارش نشسته بودم دست های ام را انداختم دورش و پیشانی ام را گذاشتم روی شانه اش."دلم خیلی خیلی خیلی تنگ شده بابا". حس کردم که بغض کرد با بغض من. دوباره پیشانی ام را فشار دادم و گفتم:" خیلی بابا...خیلی خیلی". و همه ی تلاشم بیهوده شد و گریه شدم. یادم افتاد که توی خیابانم و او غریبه است. جدا شدم.  چشم های اش اشک بود. "دل من هم بابا جون...دل من هم...". گریه امان و توان ِ خداحافظی نداد. اعلامیه را برداشتم و دویدم سمت ماشین. مُردم توی آن "دل من هم بابا"....دل من هم..."...